De parochie Wimmertingen hoort wel bij Hasselt, maar ze heeft altijd nauw bij Alken aangeleund.
De inwoners van de Bulsstraat en een gedeelte van de Grootstraat zijn trouwens parochianen van Wimmertingen.
De eerste steen van de kerk werd gelegd op 6 juli 1628 door graaf de Rivière, de heer van Heers en Wimmertingen.
Op 7 juli 1631 werd de kerk ingewijd.
Tijdens de Franse Revolutie werd de kerk gebruikt als opslagplaats voor de Franse troepen.
Op 1 januari 1836 werd de kerkfabriek van Wimmertingen gescheiden van die van Kortenbos, waarmee ze tijdens de Franse Revolutie verbonden was.
Onder pastoor Pollenus, werd de kerk in 1843 5 meter in westelijke richting vergroot, de toren met de doopkapel erin gebouwd en het dak vernieuwd.
In 1849 vergrootte pastoor Bouveroux de kerk in oostelijke richting met een groter koor en kruisbeuken.
Op 5 januari 1901 brandde de kerk volledig uit. De wederopbouw werd hetzelfde jaar nog gestart en voltooid.
De grenzen van de parochie werden in 1937 vastgelegd, na overleg met de pastoors van Alken, Kortessem, Rapertingen en St.-Lambrechts-Herk.
In 1942 werden er zijbeuken bijgebouwd.
Sinds 1666 is St.-Nicolaas de patroonheilige van de parochie Wimmertingen. Daarvoor was het de H. Maagd Maria. Ook St.-Gillis wordt in Wimmertingen vereerd. In 1862 verwierf de parochie een relikwie en een beeld van de heilige. Daarmee werd Wimmertingen een bedevaartsoord.
